Wydanie 4/2019

w numerze m.i.

  • Leczenie pojedynczych i mnogich recesji dziąsła z zastosowaniem zmodyfikowanego tunelu przesuniętego dokoronowo lub bocznie
  • Pozioma augmentacja kości w odcinku przednim szczęki za pomocą projektu płata zaadaptowanego z chirurgii śluzówkowo-dziąsłowej w połączeniu z błoną PLA i ß-TCP
  • Kontrola biofilmu i augmentacja tkanek miękkich – dodatkowy aspekt w leczeniu zapalenia tkanek okołowszczepowych
    Postępowanie z przeszczepem nabłonkowo-łącznotkankowym
  • Technika socket shield z uniesieniem płata w strefie estetycznej
  • Zastosowanie kości bydlęcej, tytanowej siatki oraz usieciowanej błony kolagenowej przy pojedynczej implantacji w miejscu siekacza przyśrodkowego szczęki: opis przypadku z 3-letnim okresem obserwacji
  • Retrospektywna ocena długoterminowa sukcesu miniimplantów w strefie estetycznej
  • Prospektywne roczne badanie implantów po natychmiastowym obciążeniu: opis serii przypadków

244 Leczenie pojedynczych i mnogich recesji dziąsła z zastosowaniem zmodyfikowanego tunelu przesuniętego dokoronowo lub bocznie
A. Sculean

W artykule poddano analizie kwestie biologiczne i kliniczne stanowiące podstawę zmodyfikowanego tunelu przesuniętego dokoronowo i zamkniętego bocznie oraz dokładnie omówiono obie techniki i wyniki. Wyniki dostępne w piśmiennictwie oraz doświadczenia własne potwierdzają duże znaczenie kliniczne tej metody w leczeniu pojedynczych i mnogich recesji klasy I, II i III wg Millera.

256 Pozioma augmentacja kości w odcinku przednim szczęki za pomocą projektu płata zaadaptowanego z chirurgii śluzówkowo-dziąsłowej w połączeniu z błoną PLA i ß-TCP
L. Canullo, M. Tronchi, S. Kawakami, T. Iida, L. Signorini, L. Mordini

Przeglądy systematyczne wykazały możliwość wystąpienia powikłań estetycznych związanych z użyciem tradycyjnego kształtu płata po zabiegach sterowanej regeneracji kości (GBR) w strefie estetycznej, dlatego celem zaprezentowanej serii przypadków była analiza zmian w tkankach twardych i miękkich w przeciągu 18 miesięcy po takich zabiegach.

266 Kontrola biofilmu i augmentacja tkanek miękkich – dodatkowy aspekt w leczeniu zapalenia tkanek okołowszczepowych
Postępowanie z przeszczepem nabłonkowo-łącznotkankowym
E. Frisch, P. Ratka-Krüger

Według aktualnego stanu wiedzy zapalnie błony śluzowej i tkanek okołowszczepowych pojawia się na skutek trwałego braku równowagi pomiędzy biofilmem bakteryjnym a mechanizmami obronnymi organizmu w miejscu wyłaniania implantu. W piśmiennictwie można znaleźć informacje, że nieodpowiednia architektura okołowszczepowych tkanek miękkich (grubość tkanek, szerokość skeratynizowanej błony śluzowej) może stanowić istotny czynnik ryzyka dla takich schorzeń. Dlatego opracowano nowy typ wolnego autologicznego przeszczepu tkanek miękkich, który może być pomocny przy rozwiązywaniu obu problemów.

276 Technika socket shield z uniesieniem płata w strefie estetycznej
A. Jones

Zaprezentowana w artykule sytuacja kliniczna pokazuje implantację natychmiastową siekacza przyśrodkowego szczęki u pacjenta z wysoką linią wargi górnej i dużymi oczekiwaniami estetycznymi. Opisano metodę z uniesieniem płata w celu poprawy widoczności przy częściowej ekstrakcji i zminimalizowania potencjalnych
powikłań wynikających z niewłaściwego przygotowania zębodołu.

286 Zastosowanie kości bydlęcej, tytanowej siatki oraz usieciowanej błony kolagenowej przy pojedynczej implantacji w miejscu siekacza przyśrodkowego szczęki: opis przypadku z 3-letnim okresem obserwacji
C. Landsberg

Zastąpienie nierokującego siekacza przyśrodkowego szczęki implantem może być niezwykle trudne, zwłaszcza gdy kość zębodołu jest zniszczona. Taka sytuacja ma często miejsce w przypadku zębów po ciężkich urazach w dzieciństwie. W celu uniknięcia ekstrakcji, takie zęby są narażone na kompromisowe leczenie i powtarzające się urazy. Kiedy zmiany w szkielecie zakończą się, a leczenie implantoprotetyczne stanie się możliwe, chirurg może dostrzec jedynie pozostałości ścian zębodołu. Utrudnia to regenerację brakujących tkanek wymaganych do długoczasowego funkcjonowania i osiągnięcia estetycznej odbudowy wspartej na implancie. Artykuł opisuje wyjątkowe względy anatomiczne, biologiczne i chirurgiczne w leczeniu takiego przypadku.

300 Retrospektywna ocena długoterminowa sukcesu miniimplantów w strefie estetycznej
Stuart J. Froum, Y. Shi, F. Fisselier, S.-Ch. Cho

Zaprezentowane badanie retrospektywne dokumentuje wyniki po 3 do 14 latach od obciążenia 19 miniimplantów wprowadzonych u konsekutywnie leczonych pacjentów. Analizowano procesy remodelingu kości okołowszczepowej, zanik kości, rezultat estetyczny i zadowolenie pacjenta z ostatecznego uzupełnienia protetycznego. Nie odnotowano żadnych niepowodzeń związanych z samym implantem ani powikłań protetycznych, odsetek przetrwania wynosił 100%, natomiast odsetek sukcesu 84,2%.

310 Prospektywne roczne badanie implantów po natychmiastowym obciążeniu: opis serii przypadków
M.L. Nevins, M. Camelo, A. Prudenti, S.-W. Kim, R.B.C. Surette, J. Mitchell

Celem artykułu jest wykazanie przewidywalności natychmiastowych uzupełnień protetycznych wspartych na implantach zaprojektowanych w taki sposób, aby uzyskać wysoką stabilizację pierwotną oraz przedstawienie wyników po 12 miesiącach. Dwadzieścia dziewięć implantów wprowadzono u 8 pacjentów mających różne potrzeby uzupełnienia braków zębowych, od braku pojedynczych zębów poprzez częściowo bezzębne wyrostki do pełnego bezzębia. Zastosowano nowy system implantów stożkowych (The Marc Nevins, Little Implant).