Numer 2/2019

86 Tworzenie nowej kości z zastosowaniem usuniętego zęba jako biomateriału: opis przypadku z dowodami histologicznymi
D. Cardaropoli, M. Nevins, P. Schupbach

Artykuł przedstawia potencjał regeneracyjny cząstek uzyskanych ze skruszonego zęba po ekstrakcji. Po usunięciu zęba, korzeń oczyszczono i zmielono, a granulki zębiny i cementu zostały wszczepione do zębodołu świeżo po ekstrakcji w celu zachowania wyrostka zębodołowego. Po 24 tygodniach możliwa była implantacja. Gojenie tkanek zostało ocenione za pomocą analizy histologicznej i radiologicznej. Objętość wyrostka zębodołowego została zachowana. Histologicznie zauważono kompleks zębinowo-kostny. Tworzenie nowej kości było widoczne, z bliskim kontaktem pomiędzy kością a zębiną/cementem. Takie nowatorskie podejście sugeruje użycie cząsteczek zęba jako materiału do przeszczepu.

94 Zachowanie zęba a rekonstrukcja na implancie
Opis przypadku z pogranicza zachowania i ekstrakcji zęba
S. Fickl, R. Krug

Zaopatrzenie protetyczne obszarów o dużym znaczeniu estetycznym wymaga leczenia interdyscyplinarnego. Nie zawsze implant jest tutaj najlepszym rozwiązaniem pod względem estetycznym i czynnościowym. Zanik tkanek pojawiający się po usunięciu zęba wymaga podjęcia różnych działań kompensujących, które mogą być przyczyną różnych powikłań. Istnieje wiele informacji na temat długoczasowych komplikacji takich działań, na przykład zapalenia tkanek okołowszczepowych. Jeżeli leczenie endodontyczne lub periodontologiczne pozwoli na długoczasowe zachowanie zęba, zawsze należy w pierwszej kolejności rozważyć tę opcję leczenia. W artykule opisano złożone zaopatrzenie protetyczne dwóch zębów w odcinku przednim szczęki: jeden z nich leczono endodontycznie w celu zachowania, drugi natomiast usunięto i zastąpiono rekonstrukcją na implancie.

106 Stabilizacja przeszczepu łącznotkankowego z użyciem podokostnowych szwów podwieszanych w chirurgii periodontologicznej z wykorzystaniem metody VISTA
J.H. Do

Artykuł opisuje minimalnie inwazyjne podejście chirurgiczne z wykorzystaniem przedsionkowego podokostnowego cięcia tunelowego jako dostępu oraz szwu nazywanego podokostnowym szwem podwieszanym (SPS) w celu ustabilizowania przeszczepu łącznotkankowego (CTG) w chirurgii periodontologicznej. Szew SPS obejmuje jedynie CTG oraz stabilizuje CTG w stosunku do zęba niezależnie od otaczających go tkanek, co minimalizuje ryzyko przemieszczenia przeszczepu spowodowanego ruchem mięśni.

116 Seria przypadków pionowej augumentacji wyrostka zębodołowego z użyciem błony nieresorbowalnej: badanie wieloośrodkowe
G. Mendoza-Azpur, P. Gallo, F. Mayta-Tovalino, R. Alva, E. Valdivia

Pionowa augmentacja wyrostka zębodołowego (vertical ridge augumentation, VRA) z użyciem gęstych błon z politetrafluoroetylenu (d-PTFE) wzmocnionych tytanem jest wiązana z obiecującymi wynikami klinicznymi. W artykule przedstawiono wieloośrodkową retrospektywną serię przypadków klinicznych w celu identyfikacji elementów składających się na przewidywalność efektów tej techniki chirurgicznej. Zabiegi VRA zostały przeprowadzone u 35 pacjentów (13 mężczyzn oraz 22 kobiet) w przedziale wiekowym 43 do 76 lat. Średni przyrost kości wynosił 5,44 mm. 

122 Technika uszypułowanego płata policzkowego w augmentacji tkanek miękkich wokół implantów
G. Tabanella

Zdrowa i szeroka strefa dziąsła skeratynizowanego wokół implantów jest kluczowym czynnikiem dla zapewnienia długoczasowego powodzenia leczenia w aspekcie biologicznym i estetycznym. Wciąż jednak u około jednego na trzech pacjentów wytworzenie tej tkanki wymaga wykonania przeszczepów dziąsła. Powyższe zabiegi mogą wydawać się niepraktyczne dla części pacjentów, szczególnie tych leczonych ponownie, lub u których dotychczasowe leczenie zakończyło się niepowodzeniem i nie chcą poddawać się wielokrotnym zabiegom chirurgicznym. Natomiast u pacjentów z wieloma implantami wymagane byłoby wykonanie kilkunastu przeszczepów tkanki łącznej. W artykule przedstawiono nową technikę pozwalającą na augmentację tkanek miękkich wokół implantów bez konieczności wykonywania przeszczepu tkanki łącznej. Opisana technika chirurgiczna jest minimalnie inwazyjna i może być wykonywana w jednym lub w dwóch etapach, zarówno w odcinku przednim, jak i bocznym, w okolicy jednego lub kilku implantów.

132 Zabiegi regeneracyjne i augmentacyjne w leczeniu atrofii kości wyrostka zębodołowego
S. Ghanaati, S. Al-Maawi, T. Conrad, R. Sader

W artykule opisano różnice i cechy wspólne materiałów kościozastępczych oraz ich zastosowanie w poszczególnych wskazaniach, a także przegląd aktualnych danych długoczasowych dotyczących resorpcji. Omówiono również istotne aspekty dotyczące właściwego wyboru materiału kościozastępczego w zależności
od wskazania.

144 Szablon chirurgiczny “scalloped guide”: dowód na słuszność koncepcji odbudowy pełnego łuku zębowego uzupełnieniami wspartymi na implantach, wspomaganej cyfrowo i bez użycia różowego materiału odtwórczego
M.A. Salama, A. Pozzi, W. Auclair Clark, M. Tadros, L. Hansson, P. Adar

Celem artykułu jest prezentacja protokołu postępowania klinicznego z użyciem oprogramowania komputerowego do projektowania i wytwarzania w technologii CAD/CAM w celu minimalizacji oraz dokładnego uzyskania pożądanej redukcji ilości kości, natychmiastowej precyzyjnej implantacji oraz obciążenia uzupełnieniem tymczasowym tak, aby uzyskać z góry określony kontur tkanek. Taki protokół postępowania może pomóc lekarzom zminimalizować redukcję kości oraz wprowadzić implanty w idealnej pozycji, która pozwala uzyskać idealny profil wyłaniania z użyciem naturalnie wyglądających, wolnych od różowej estetyki stałych cyrkonowych uzupełnień protetycznych. 

154 Wpływ kształtu łącznika implantologicznego na długoterminową stabilizację tkanek miękkich
N. Otero, J. Scarton, L. Lugo Pizzolante, S. Inglese, A.G. Sclar, F. Wong

Rehabilitacja protetyczna nieprawidłowo wprowadzonych implantów w odcinku przednim może być niezwykle wymagająca. Planowanie interdyscyplinarnego leczenia, precyzyjne wykonanie biologicznie akceptowalnego uzupełnienia protetycznego oraz protokół leczenia chirurgicznego są kluczowe dla osiągnięcia optymalnych rezultatów estetycznych w sytuacja unikania i radzenia sobie z komplikacjami natury estetycznej. Zaprezentowany w artykule opis przypadku koncentruje się na aspekcie odbudowy protetycznej. Dwa zestawy indywidualnych złotych łączników zostały użyte przed i po chirurgicznej korekcie wcześniej powstałego ubytku tkanek miękkich i twardych wyrostka zębodołowego wokół implantu wprowadzonego w miejsce siekacza przyśrodkowego szczęki. Stabilny wynik estetyczny został udokumentowany 7 lat po wykonaniu ostatecznego uzupełnienia protetycznego.