Numer 4/2019

198 Dezynfekcja ćwieków gutaperkowych przed wypełnieniem kanału: kilka informacji historycznych ze szczególnym uwzględnieniem współczesnych rozważań
J.L. Gutmann, V. Manjarrés

Użycie gutaperki w stomatologii, zwłaszcza podczas leczenia endodontycznego, ma długą i zawiłą historię; była materiałem z wyboru do wypełniania kanałów korzeniowych przez ponad wiek, pomimo prób jej wyeliminowania na rzecz innych materiałów, które błędnie uważano za lepsze. Jednakże ze względu na znaczenie aseptyki i kontroli bakteriologicznej w dostarczaniu wysokiej jakości leczenia endodontycznego, kliniczna dezynfekcja ćwieków gutaperkowych pojawiła się jako kwestia kontrowersyjna co do potrzeby jej stosowania i użycia najefektywniejszego środka do dezynfekcji w gabinecie. Artykuł dotyczy krótkiej historii tego materiału i następnie zagłębia się w kwestie związane z odkażeniem/dezynfekcją tego materiału.

Późne skutki endodontyczne po urazie zęba: Update 2019
R. Weiger, G. Krastl

Rodzaj i stopień ewentualnych późnych skutków po urazie zęba zależą od zakresu uszkodzenia miazgi, infekcji systemu kanałowego oraz zakresu uszkodzenia struktur przyzębia. Nieodpowiednie leczenie pierwotne zwiększa ryzyko późniejszych komplikacji. Z wyjątkiem ciężkich uszkodzeń z przemieszczeniem (intruzja i awulsja), przeprowadzanie leczenia kanałowego w ramach pierwszego zaopatrzenia zęba nie jest konieczne. W dalszym przebiegu różne badania kliniczne i radiologiczne pozwalają ocenić stan miazgi. Często nie wystarcza sama reakcja na test wrażliwości. W przypadku prawidłowo zaopatrzonych zębów z nieskomplikowanym lub skomplikowanym złamaniem korony rzadko dochodzi do późnych skutków endodontycznych. Po bocznym przemieszczeniu zębów z zakończonym wzrostem korzenia częściej pojawia się po kilku miesiącach martwica miazgi o podłożu infekcyjnym, która może prowadzić do zapalenia tkanek okołowierzchołkowych. 

Zachowanie żywotności miazgi po urazie zęba
K. Galler, T. Dammaschke, G. Krastl

Po urazie zęba należy zawsze dążyć do zachowania żywotności miazgi. Niezwykle ważne w kontekście
wyboru odpowiedniego leczenia oraz prognozy zęba mają badania i dokładna diagnostyka. Rany zębiny
należy jak najszybciej zabezpieczyć chroniąc przed bakteriami, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji przez kanaliki zębinowe. W przypadku obnażenia miazgi bardzo dobre rezultaty daje pulpotomia, a w przypadku małopowierzchniowej i krótkoczasowej ekspozycji – bezpośrednie pokrycie miazgi, jednak towarzyszące urazowi przemieszczenie wpływa negatywnie na całą sytuację. Jako materiały w bezpośrednim kontakcie z miazgą należy stosować wodorotlenek wapnia w zawiesinie lub cement hydrauliczny na bazie krzemianu wapnia. Należy wybierać preparaty wykazujące niewielki potencjał do przebarwień zębów.

Amputacja przyżyciowa w przypadku zapalenia miazgi zębów stałych
M. Schulze

Od momentu pojawienia się cementów hydraulicznych na bazie krzemianu wapnia coraz bardziej popularne stały się zabiegi mające na celu zachowanie żywotności miazgi. W przypadku obnażenia miazgi można sięgnąć po kilka opcji leczenia. W artykule opisano jedną z nich, czyli amputację miazgi. Na podstawie dwóch przypadków klinicznych zaprezentowano kwestie teoretyczne i praktyczne oraz porównano tę metodę z pulpektomią.

Systemy jednopilnikowe: przegląd porównawczy
M. Bach, M. Hülsmann

Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy systemy jednopilnikowe pozwalają uzyskać tak samo dobre wyniki w zakresie oczyszczania i nadawania kształtu kanałom korzeniowym jak systemy wielopilnikowe. Dla zapoznania się z aktualnym stanem badań naukowych na ten temat przeanalizowano dostępne piśmiennictwo. Dokonano oceny 47 badań. Systemy jednopilnikowe i wielopilnikowe uzyskały podobne wyniki w zakresie skuteczności oczyszczania, kształtu preparacji, dolegliwości pozabiegowych, jak i pęknięć zębiny.

Znaczenie zbieżności dla preparacji, dezynfekcji, obturacji i pęknięć
L. Reiss, D. Sonntag

Artykuł podejmuje temat znaczenia zbieżnośćci w leczeniu endodontycznym i wielkości stożka, która jest idealna dla danego etapu postępowania przy uwzględnieniu anatomii kanału, aby móc zrealizować skuteczne leczenie kanałowe przy jak najlepszej ochronie tkanek zęba. Należy stwierdzić, że nie istnieje żaden konsensus na temat optymalnych stożkowatości, udało się jednak sformułować zalecenia dla poszczególnych etapów leczenia endodontycznego.