Numer 2/2020

83 Medyczne i farmakologiczne czynniki ryzyka w implantologii 

Julia Kozik, Valerie G.A. Suter, Vivianne Chappuis

Ze względu na przemiany demograficzne wzrasta liczba osób starszych, którzy cierpią na wiele chorób i muszą przyjmować wiele różnych leków. Ogromną rolę w leczeniu implantologicznym odgrywa zatem wiedza na temat wpływu poszczególnych schorzeń i przyjmowanych leków jako czynników ryzyka. W artykule przedstawiono następujące medyczne i farmakologiczne czynniki ryzyka: wiek, leki przeciwnadciśnieniowe, selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny, inhibitory pompy protonowej, diabetes mellitus, osteoporoza, bisfosfoniany, radioterapia. 

93 Technika dostępu tunelowego do brodawki dziąsłowej w leczeniu płytkich recesji oraz w przypadku cienkich tkanek w odcinku przednim żuchwy 

Edward P. Allen

Często trudno jest zastosować technikę tunelową w zabiegach pokrycia korzenia i augmentacji tkanek miękkich w odcinku przednim żuchwy, gdy występują płytkie recesje oraz cienkie tkanki miękkie, zwłaszcza gdy towarzyszą im wypukłe korzenie i wydatne łęgi zębodołowe. Celem artykułu jest przedstawienie techniki ułatwiającej wykonanie dostępu tunelowego do brodawki dziąsłowej oraz umieszczenie przeszczepu w tunelu. Ta chirurgiczna metoda może być również stosowana w miejscach, w których występują umiarkowane do ciężkich recesje dziąsła w okolicy siekaczy przyśrodkowych żuchwy i pożądane jest rozszerzenie tunelu aż do siekaczy bocznych oraz kłów w celu przeprowadzenia augmentacji. Taki dostęp zapewnia lepsze dojście chirurgiczne w miejscu preparacji oraz przestrzeń do umieszczenia przeszczepu przy zmniejszonym ryzyku perforacji lub urazu cienkich tkanek.

99 Augmentacja odcinka bocznego kości części zębodołowej żuchwy z użyciem siatki Mesha

Grzegorz Romaszkiewicz

Odbudowa kształtu i objętości kości części zębodołowej żuchwy (k.cz.z.ż.) w strefie podparcia obejmuje augmentację poziomą (HA) i pionową (VA). Wykorzystywane są różne techniki: PPF (periostal pocket flap), augmentacja biologiczna 2 D, 3D według Khoury’ego, dwuetapowe rozszczepienie kości wyrostka, zastosowanie membran nieresorbowalnych, takich jak PTFE-TR, użycie siatki Mesha lub resorbowalnych
błon kolagenowych. Steigmann w odcinkach bocznych żuchwy preferuje przy GBR-VA zastosowanie siatki Mesha. Urban przy GBR-VA częściej stosuje nieresorbowalne membrany d-PTFE-TR.

121 Kliniczna koncepcja zaopatrzenia małych braków zębowych rekonstrukcją na implantach podczas czterech wizyt

Matthias Müller

Zaopatrzenie małych braków zębowych z wykorzystaniem implantów staje się coraz bardziej popularne. Można w tym celu wykorzystać udoskonalone procesy cyfrowe. Opisana w artykule metoda przedstawia elastyczny i skuteczny sposób uzyskania miarodajnego klinicznie wyniku leczenia.

131 Usunięcie nieprawidłowo wprowadzonego implantu w odcinku przednim szczęki z jednoczasową augmentacją bezpłatową: opis przypadku 

David González, Gema Olmos, Gustavo Cabello, Carlos Saavedra, Ramón García-Adámez

Występowanie peri-implantitis wokół nieprawidłowo wprowadzonego implantu w odcinku przednim szczęki jest poważnym wyzwaniem w implantologii. Leczenie regeneracyjne często może być nieprzewidywalne i powodować niekorzystne następstwa estetyczne, takie jak recesja tkanek miękkich związana z uniesieniem płata. Dlatego w niektórych przypadkach zalecane jest usunięcie implantu. Wprowadzenie nowego implantu wymaga przeprowadzenia zabiegu regeneracji kości. Oznacza to uniesienie płata i jednocześnie ryzyko późniejszej międzyzębowej recesji dziąsła. W przypadku opisanym w artykule, nierokujący implant, wprowadzony w miejscu zęba 11, wykazywał zaawansowane peri-implantitis oraz recesję tkanek miękkich, które obejmowały również mezjalną część zęba 12. Ząb 21 był leczony endodontycznie i zaopatrzony w koronę protetyczną. Aby odtworzyć wyrostek zębodołowy pozostały po usunięciu implantu zastosowano minimalnie inwazyjną regenerację kości, przeszczep ksenogenny, błonę kolagenową oraz przeszczep tkanki łącznej (connective tissue graft, CTG). Dziesięć miesięcy później, w celu poprawy profilu wyrostka, przeprowadzono zabieg augmentacji z użyciem CTG. Po kolejnych 3 miesiącach wykonano implantację z natychmiastowym obciążeniem implantu. Trzy miesiące po obciążeniu prawy siekacz boczny wciąż wykazywał recesję dziąsła mezjalnie i został powoli ekstrudowany ortodontycznie, aż do osiągnięcia symetrii brodawek dziąsłowych. Po zakończeniu procesu ekstruzji ortodontycznej wykonano koronę protetyczną wspartą na implancie w miejscu zęba 11 oraz koronę protetyczną na ząb 21. Ząb 12 odbudowano uzupełnieniem kompozytowym. Rok później poziom tkanek miękkich w obszarze siekaczy był niemal symetryczny, a poziom kości wokół implantu wprowadzonego w miejsce zęba 11 – stabilny.

153 Nowatorskie podejście do przewidywalnego dopasowania licówki do korony wspartej na implancie

Iñaki Gamborena, Yoshihiro Sasaki, Markus B. Blatz

W ostatnich latach pojedyncze implanty uzupełniające brak zęba w odcinku przednim stały się przewidywalnym
sposobem leczenia wówczas, gdy ząb został zakwalifikowany do ekstrakcji lub występuje jego brak. Sytuacja staje się jednak wyzwaniem, kiedy istnieje konieczność wykonania licówki obok korony protetycznej wspartej na implancie.